Hallowa,

Maandag 24 augustus

Maandag nacht werd ik opeens wakker om 3 uur 's nachts en ben daarna ook niet meer in slaap ben gevallen. Uiteindelijk was ik rond 7 uur uit bed gegaan en lekker warme sokken aangetrokken, want het huis is altijd heel koud in de nacht en in de ochtend. Vervolgens ging de bel. Maarja iedereen sliep nog dus ik moest de deur open doen. Ik de trap afrennen (het hele huis is bekleed met tapijt behalve het stukje bij de voordeur) en ja hoor, ik moet natuurlijk precies weer bij dat kleine stukje met mijn gladde sokken aan onderuit gaan. Mijn kleine teennageltje ook nog gesneuveld daardoor.
Rond de middag gingen we naar het winkelcentrum om wat dingen te halen, want we gingen de volgende dag weer kamperen. Toen we alles hadden en we weer in de auto terug naar huis zaten, zagen we opeens allemaal mensen zwaaien naar ons en we wisten niet waarom. Het werd al wel snel duidelijk waarom ze naar ons aan het zwaaien waren. Wij reden namelijk de verkeerde richting op, op een one way street. En toen ik uit het raam voor mij keek zag ik pas dat er ook behoorlijk wat auto’s onze richting op gereden kwamen. Gelukkig had mijn gastmoeder het ook door en ging ze heel erg snel van de weg af. Nou we waren allemaal wel een beetje in shock, vooral mijn gastmoeder. Die was zo erg geschrokken dat ze even geen auto meer durfde te rijden. Maar gelukkig zat Michelle (hun dochter) ook in de auto en heeft die de rest van de weg gereden. De rest van de dag hebben we niks bijzonders meer gedaan.

Dinsdag 25 augustus

Dinsdag waren we vroeg uit de veren, want we gingen weer kamperen. Na een lange autoreis kwamen we aan bij Diamond Lake, waar we onze eerste nacht hebben doorgebracht. Helaas hebben we niet veel van Diamond Lake kunnen zien, want door de bosbranden in de buurt was er overal heel veel rook. Nadat we onze tent hadden opgezet, hadden we besloten om ons opblaasbootje op te blazen. Nouja Abod en mijn gastvader mochten het bootje opblazen aangekomen mijn gastmoeder en ik daar geen zin in hadden. Er stond op de doos dat er 3 personen in zouden moeten kunnen, maar nadat Abod en ik er in zaten en het bootje al half zonk hadden we maar besloten dat het misschien beter was als er niemand meer bij kwam. Vervolgens liep er allemaal water ons opblaasbootje in, waardoor ik dacht dat er een gat ergens zat en ik er dus uit wou. Wat bleek nou, Abod had nog nooit in een opblaasbootje gezeten dus hij wist ook niet dat als je uitgebreid tegen de zijkant gaat leunen er allemaal water je bootje in loopt. Gelukkig liep het water dus de kant van Abod het bootje in en was ik dus een stuk droger gebleven dan hij was. Toen ons bootje geen succes was, besloten we een ‘stukje’ te gaan lopen om het meer. Dit was heel erg gezellig omdat we de kans kregen om elkaar wat meer te leren kennen. Maar na 2 uur gelopen te hebben, door een of andere muggenzwerm te zijn gelopen waardoor ik vervolgens 21!!!!!!! Keer ben geprikt, had ik het toch wel gehad. En de rest ook wel. Rond half 5 gingen we weg om een ‘stukje’ te lopen en om kwart over 9 waren we weer terug. Iedereen was helemaal uitgeput dus avondeten was er ook niet echt meer van gekomen.

Woensdag 26 augustus

Zoals ik al zei, in de buurt van onze kampeer plaats waren aardig wat bosbranden. En ja, dan heb je natuurlijk ook brandweerwagens en brandweermannen die dag en nacht door proberen dat vuur te blussen. En die brandweerwagens maken de hele nacht door het geluid van een vrachtwagen als die achteruit rijd. Nou en ik kan je vertellen, dat als je heel erg moe bent en graag wilt slapen, dat dat geluid op een gegeven moment echt onwijs irritant word. Ik had dus weer geen oog dicht gedaan. En ik had ook nog een buikpijn. Nadat we alles weer hadden ingepakt en in de auto hadden geladen gingen we door naar Crater Lake. Dat was ooit een vulkaan maar het is nu een meer in de krater van de vulkaan geworden (logische hé). Nadat we wat toeristische foto’s hadden genomen met en van het uitzicht, reden we naar het enigste punt waar je naar beneden kon lopen naar de Lake zelf. Ondertussen was mijn buikpijn veel erger geworden en voelde ik mij echt niet lekker. Maar ik wou het niet verpesten voor de rest, dus zijn we toch maar naar beneden gelopen. En daar is ook een punt waar je in Crater Lake kan springen. Abod durfde niet en ik zat te twijfelen want het was toch wel een beetje heel erg hoog en het water was echt ijskoud. Toen ben ik er toch maar samen met mijn gastvader ingesprongen. Yolo.
De berg aflopen naar Crater Lake was niet zo’n groot probleem, maar de berg weer op in de brandende zon, zonder water en met buikpijn, tsja dat ging helaas wat minder goed. Ik voelde me echt niet goed dus uiteindelijk overgegeven. Sorry voor de mensen die onder ons liepen op dat moment.. haha. Toen we eenmaal de berg weer op waren en weer onderweg waren in de auto, moest mijn gastvader een plaspauze houden dus waren we even gestopt. Ik moest ook een pauze houden. Maar niet eentje om te plassen, want ik moest weer overgeven. Nadat we hadden geconcludeerd dat ik toch echt ziek was, hadden we besloten om maar terug naar huis te rijden. Terwijl we eigenlijk nog een nachtje zouden moeten gaan kamperen. Ik voelde me dus best een beetje schuldig. Maar toen Abod mij vertelde dat die eigenlijk wel blij was om naar huis te gaan en hij ze bed miste, voelde ik me al ietsjes minder schuldig haha. Toen we na een hele lang autorit eindelijk thuis kwamen was ik maar meteen gaan slapen.

Donderdag 27 augustus

Toen ik de volgende ochtend wakker werd voelde ik me niet echt beter, dus hadden we maar besloten niet echt iets te doen die dag. Er werd wel heel goed voor me gezorgd hoor, door mijn gastmoeder. Maar op zo’n moment mis ik mijn eigen moeder toch ook wel heel erg. In de middag zijn we alleen even snel naar de school geweest om wat formulieren in te leveren. En ik weet niet of jullie het nog herinneren, maar ik had al eerder in een blog verteld dat ik voor dat ik naar Amerika vertrok, een doos had opgestuurd met spullen en kleding erin die niet meer in mijn koffer paste. Nouja die doos waren ze dus ‘kwijt’, want hij was ergens in Amerika maar niemand wist waar. Toen ik donderdag op zo’n site keek waar ik mijn pakket kon volgen (deze site bleek niet up to date te zijn), stond er opeens dat de postbode gisteren aan de deur was geweest met mijn pakket maar dat die was geweigerd en dat mijn pakket nu weer terug onderweg was naar Nederland. Hoe kunnen wij nou een pakket hebben geweigerd als we niet eens thuis waren op dat moment?!

Vrijdag 28 augustus

Nadat we er gisteren dus achter waren gekomen dat mijn pakket terug was gestuurd naar Nederland, waren we vrijdag ochtend meteen naar het postkantoor gegaan om te kijken of we het nog konden tegenhouden en het pakket terug konden krijgen. Nouja wat ik dus al zei, de site was niet up to date en het bleek dat mijn pakket al op 13 augustus was geweigerd en terug was gestuurd.. Maar op 13 augustus waren wij gewoon thuis en is er niemand aan de deur geweest om mijn spullen af te leveren. Mijn pakket was bij het verkeerde adres afgeleverd, terwijl het goeie adres er gewoon op stond en die mensen hadden hem dus (gelukkig maar) geweigerd. Toen we dus vroegen of we het pakket nog terug konden halen bleek dat niet te kunnen , want hij was alweer in Amsterdam en zou de volgende dag bij mijn huis in Nederland afgeleverd worden. Nouja, ik was dus chagrijnig want ik heb die spullen nodig en loop er al een maand op te wachten. De rest van de dag hebben we niks gedaan, want ik voelde me nog steeds niet top.

Zaterdag 29 augustus

Op zaterdag houden we (meestal) een pyjama dagje. Dus echt veel interessants hebben we niet gedaan. Behalve een grappig dingetje dat er was gebeurd haha. Abod en ik moeten samen een badkamer delen, wat verder echt geen probleem is hoor. Maar het was me al opgevallen dat er echt extreem veel wc papier in de prullenbak lag en het ook steeds meer werd. En ik wist ook zeker dat ik niet degene was die dat deed. Ook rook het soms nogal vreemd en muf in de badkamer. En toen bedacht ik me opeens dat het in landen, zoals het land van Abod, normaal is om je gebruikte wc papier in de prullenbak te gooien en niet door de wc te spoelen. Dit vond ik toen dus wel een beetje vies, maar ik wist niet echt hoe ik het tegen hem moest zeggen. Want eigenlijk vond ik het wel een beetje dat die niet wist dat het hier gewoon door de wc moet. Nouja ik was dus naar me gastmoeder gegaan, het probleem uitgelegd en zij durfde het eigenlijk ook niet echt tegen hem te zeggen. Dus hebben we het me gastvader maar laten doen. En ik had inderdaad gelijk, want hij het echt geen flauw idee dat het door de wc moest en niet in de prullenbak. Gelukkig had die daarna de prullenbak geleegd en spoelt hij het nu gewoon door de wc.

Zondag 30 augustus

Op zondag gaan we altijd naar de kerk. Voordat ik naar Amerika ging was ik nog nooit naar een echte kerkdienst geweest. Maar zo heel erg vind het niet eens om er heen te gaan, want zo leer ik veel sneller mensen kennen. Maar dat ik nu elke zondag naar de kerk ga betekend zeker niet dat ik nu opeens gelovig ben of gelovig ga worden. En dat weet iedereen ook en dat respecteren ze ook gewoon. En ik respecteer hun ook gewoon, ook al ga ik nooit gelovig worden. Verder is iedereen echt heel aardig! Alleen ik moet continue dezelfde vragen beantwoorden en dat is soms wel een beetje irritant. Maar in ieder geval, het hele kerk gebeuren duurt 3 uur. Het eerste uur een beetje zingen en een beetje naar verhaaltjes luisteren van mensen (dit is echt mega saai). Het tweede uur hebben we ‘Sunday School’. Dan krijgen we een soort les over het onderwerp van de dag, nouja les, wij zitten maar met 5 mensen in een class dus we zitten altijd maar een beetje te spreken wat we die week hebben gedaan. Dit vind ik het leukste uur. Het derde uur heb ik girls class. Hierin zit ik met meiden die een of twee jaar jonger zijn dan ik, want anders moest ik naar de class met vrouwen van in de 30 haha. De lessen de ze hier geven zijn kei saai. Geen seks voor het huwelijk en blablabla. Allemaal andere dingen waar ik niet in geloof. Maar dat maakt niet uit, want dat weten ze. Het zijn trouwens wel echt leuke meiden in die class!

Maandag 31 augustus

Vandaag moesten we om 11 uur weer op school, omdat we een afspraak hadden met de counselor. Dat is een soort van onze ‘mentor’ voor het jaar. Als er iets is kunnen we naar haar toe komen en ze is heel erg aardig gelukkig! Ook hebben we met haar onze classes gekozen vandaag. Of ik al mijn gekozen classes heb is nog niet zeker, want er zaten er al een paar vol. Maar ze ging haar best doen om ons er nog in het krijgen J. Morgen is het registration day, dus dan kan ik mijn schedule ophalen en ons schoolpasje laten maken enzo. De andere twee exchange students waren vandaag ook bij de afspraak met counselor. Het zijn twee meiden. Eentje komt uit South-Korea en de andere komt uit Germany. Ze zijn allebei erg aardig. Ohja, ik ben ook de enige van de exchange students die een senior is! Het hangt er vanaf in welk jaar je bent geboren, of je dan wel of niet senior mag zijn. Abod was hier niet al te blij mee haha

Verder krijg ik heel veel vragen van mensen hoe het gaat. Dus hier voor de mensen die het graag willen weten en nog niet hebben gevraagd. Deze week ging het allemaal wat minder en had ik wel erge heimwee. Iedereen zegt steeds tegen me ‘het begin is het moeilijkste’ en ‘het gaat vanzelf over’. Het enige wat ik mezelf dan afvraag is: sinds waarneer duurt een ‘begin’ zo lang. Ik zit hier morgen (voor jullie al vandaag) precies een maand namelijk. Soms gaat het heel goed en soms gaat het opeens heel slecht. Ik hoop gewoon dat als de school begint ik meer afleiding heb en minder last van heimwee heb dan hopelijk. Niet dat ik nu geen afleiding heb, maar dat is toch ander soort afleiding ofzo. Moeilijk uit te leggen.

Ik realiseer me ook net dat dit wel een mega lange blog is. Sorry daarvoor. Lol

Toedels!

Josephine

Ps. Als je op de hoogte wil blijven van mijn verhalen, dan kun je je email rechts onder invullen. Je krijgt dan automatisch een berichtje als er een nieuw verhaal online is gekomen.

Home is where your passport is...