Hoi,

De titel zegt het eigenlijk al wel: wij zijn deze week wezen kamperen! En om te beginnen, het was een beetje een chaos haha.

Maandag gingen we naar Walmart om wat inkoopjes te doen voor het kamperen. De rest van de dag hebben we niet zoveel gedaan.

Dinsdag ochtend hebben we onze spullen ingepakt en gingen we in een overvolle auto richting de camping rijden. Tenminste, dat dacht ik. Maar we gingen blijkbaar eerst naar Multnomah falls (een waterval). Nou we kwamen daar dus aan en ze wouden graag een KLEIN stukje wandelen. Helemaal prima. Dus wij een stukje omhoog lopen richting de top van de waterval, toen mijn gastvader had besloten dat we dan maar net zo goed de hele berg op konden lopen. Hier was ik dus totaal niet op voorbereid. Ik ben dus op mijn slippers en in 38 graden een berg op gelopen. Ik zag het allemaal niet meer zitten. Er zat zelfs een snee tussen me teen van mijn slippers.. Toen we uiteindelijk allemaal helemaal vies en bezweet onder aan de berg stonden, was het al half 7 en waren we nog geen eens bij de camping. Iedereen zat weer in de auto dus onze reis naar de camping (wat nu dus al ongeveer de hele dag duurde) ging door. Ik dacht dat de camping heel dichtbij was, aangezien we al 4 uur in de auto zaten, maar nee dit had ik fout. Want we moesten nog twee uur in de auto.. Toen we uiteindelijk bij de camping aankwamen was het al pikdonker. En jahoor, de hele camping was vol dus wij hadden geen kampeer plek. En omdat het al pikdonker was en telaat om nog naar een andere camping op zoek te gaan, hadden we maar besloten om terug naar huis te gaan. Weer 2 uur in de auto dus. Eenmaal weer thuis was ik maar meteen naar bed gegaan want ik was echt helemaal uitgeput. En we moesten de volgende ochtend ook weer vroeg op, want we gingen een nieuwe kampeer plek zoeken.

Nou woensdag ochtend dus lekker vroeg uit de veren. Niet dus, want ik was nog heel erg moe. Met extreme wallen onder me ogen, of zoals Luuk het zou beschrijven: je lijkt net een junk die aan het afkicken is

, gingen we onderweg richting de kust om daar een kampeer plek te vinden. En die vonden we hoor. Eindelijk. Nadat we onze tent in elkaar hadden gezet en alle andere spullen een beetje leuk hadden uitgestald, gingen we naar de zee toe. En die is me toch een partij koud hier zeg. Niet normaal. Daarna waren we ook nog naar een uitzichtpunt geweest waar we heel mooi uitzicht (duh) hadden over de kust van Oregon. Eenmaal terug bij ons kamp hadden we diner gemaakt en daarna een gezellig kampvuurtje. En in Amerika hoort bij een kampvuur natuurlijk Smores! Maar daarna was iedereen toch wel heel moe dus besloten we maar te gaan slapen. Nouja slapen, mijn gastvader snurkt. En normaal als iemand snurkt zou ik diegene gewoon een duw geven, maar dat ging in dit geval een beetje lastig want mijn gastmoeder lag tussen ons in.

Na een nogal slechte nachtrust was ik dus niet echt super vrolijk. Maar na een ontbijtje (geen idee wat het was) van mijn gastvader ging het al wat beter. Na ons hele kamp weer opgeruimd te hebben gingen we naar een Lighthouse. Het uitzicht was mooi en de lighthouse was leuk om eventjes te zien van buiten. Toen wou ik opzich wel weer terug gaan, maar mijn gastouders wouden heel graag een tour doen door de Lighthouse zelf. Nouja ze wouden het graag dus gingen we de tour maar doen. En wat was dit saai zeg haha. Toen de tour klaar was en we weer naar buiten liepen kwamen we vrienden van mijn gastouders tegen. En die hebben 14 kinderen.. 14.. Het enige wat ik me dan afvraag is wat voor een uitgelebberd ding zij wel niet moet hebben. Daarna reden we door naar de 'Sand Dunes' oftewel Duinen. Dit was wel geinig, want ze dachten dat ik nog nooit duinen had gezien. Maar als je ongeveer al je hele leven op Terschelling komt weet je echt wel hoe duinen eruit zien hahaha. Daarna gingen we naar het stadje Florence. Dit is een heel gezellig stadje. We liepen over over de kade daar en daar waren jongentjes krabben aan het vangen. En die waren nogal heel groot. Maarja toen werd een van de jongetjes gebeten in zijn duim door een krab. Het was opzich wel zielig, maar ik kon me lach natuurlijk weer niet inhouden. Daarna gingen we een ijsje halen. Dit was ook erg grappig want Heidi heeft blijkbaar nogal moeite met ijsjes eten en het zat dus ook echt overal. Zelfs op de achterkant van haar shirt

. Nadat iedereen ze ijsje op had en Heidi weer helemaal schoon was gingen we terug naar huis.

Vandaag hebben we Abod opgehaald! Hij is heel erg aardig en heeft echt een grappig accent. Maar hij was zo erg uitgeput, dat hij hier al sinds 4 uur 's middags (het is nu 11 uur 's avonds hier) al ligt te slapen. Sinds vandaag is ook de vader van Heidi en Christopher er. Hij neemt ze morgen avond weer mee naar huis, maar slaapt hier eerst een nachtje want morgen gaan we met mijn gastvader en hem mee naar de Gun Range. Hij heeft dus ook wat pistolen meegenomen.. Ik kwam beneden vanochtend en het eerst wat ik zag is een pistool. En niet zo'n kleine ook. Hij heeft er dus blijkbaar ALTIJD twee bij zich. Een kleine om z'n enkel een eentje bij z'n heup. Wel een beetje eng dus. Maar hij is heel aardig hoor! Ik mocht ook even zijn pistolen vasthouden, maar wat zijn die dingen zwaar hé. Morgen gaan we ook naar een bruiloft. Heel erg leuk om dat dus ook een keertje mee te maken in Amerika! Heb alleen geen idee van wie de bruiloft is haha.

Ohja, voordat ik vertrok naar Amerika, was mijn koffer een beetje te zwaar.. Hij woog 34 kilo terwijl die maar 23 mocht wegen. We moesten er dus 11 kilo uithalen en die hadden we in een doos gedaan en opgestuurd naar Amerika. Dit zou 3 tot 6 werkdagen duren. Die doos is hier nog steeds niet aangekomen. Wat blijkt nou, hij is al wel ergens in Amerika, alleen niemand weet precies waar. Ze ziin hem dus een soort van kwijt.. Nu gaan ze in Nederland proberen te onderzoeken waar die is, maar dat alleen kan al 30 dagen duren. Ik heb mijn spullen voorlopig dus nog niet. Ik zal het laten weten waarneer de doos is aangekomen..

Liefs Josephine

Ps. Als je op de hoogte wil blijven van mijn verhalen, dan kun je je email rechts onder invullen. Je krijgt dan automatisch een berichtje als er een nieuw verhaal online is gekomen.

Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do.